Een dag als deze moeten we in ere houden.
Ik ben ze al lang kwijt mijn moederke, maar toch is ze nooit weg bij mij .
En in dit mooi gedicht van Johanna Kruit, zie ik ze tastbaar bezig.
Geniet van deze dag, samen met je moederke, echt of in gedachte.
Wasdag
Mijn moeder zingt. Zij is alleen
en hangt de was op lange lijnen.
Achter de schuur zit ik. Steeds weer verschijnen
haar handen om de waslijn heen.
God is mijn licht, ik wandel op zijn pad
zingt zij. De lijnen raken vol.
De zon legt om haar hoofd een aureool
van goud dat zij nooit eerder had.
Dan is ze weg. Ik hoor de achterdeur
eerst opengaan en daarna dicht.
Achter de schuur zit ik, en mijn gezicht
is vol van tranen en van wasgoedgeur.
Johanna Kruit Uit: 'Omtrent het getij', 1985.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten