‘s Avonds geeft een ingebouwde fotocel het commando om die energie weer vrij te stellen en er LED-tjes mee te laten branden.
Erg straf is het schijnsel wel niet, maar toch voldoende om late bezoekers niet over de treden te laten struikelen.
Zo’n fotovoltaïsche lamp is op zichzelf al een technologisch wonder, waar we, in deze tijden zonder verwondering, (te) achteloos aan voorbijgaan.
En ecologisch ook ferm in orde: zonne-energie omzetten in lichtenergie, het kan niet hernieuwbaarder…
Maar we hebben het laatste nog niet gezien op dat gebied.
Zeer recent hebben Japanse scheikundigen iets zeer spectaculair uitgedokterd.
Ze zijn er in geslaagd om planten zelf licht de laten geven!
Daarvoor brachten ze minuscule (grootte-orde nanometer = 10-9meter = een miljoenste van een millimeter) gouddeeltjes, met een speciale zeeëgelachtige structuur, in de bladeren van een plant.
Ze noemen hun deeltjes ‘gold nano-sea-urchins”.
Met deze deeltjes konden ze het bladgroen (chlorofyl) in de plant stimuleren om rood licht uit te zenden.
Je kan hun artikel vinden in Nanoscale van 25 oktober.
Het gaat hier dus om een soort fotoluminescentie, een verschijnsel waarbij lichtenergie opgeslagen wordt en nadien onder een bepaalde kleur (golflengte eigenlijk) wordt uitgezonden.
Sommigen onder ons kennen dat wel van uurwerkwijzers die lichtgeven in het donker of van een wat akelig oplichtend kruisbeeld in de donkere slaapkamertjes van onze jonge jaren.
Voorlopig lukt dat oplichten van planten in het donker alleen nog maar bij de Bacopa caroliniana, een soort aquariumplant:
Maar de onderzoekers zijn er van overtuigd dat ze die fotoluminescentie met hun nano-gouddeeljes ook bij andere planten kunnen bewerkstelligen.
Ik zie het al voor mij: op een zwoele zomeravond wandelend langs de lange Romershovenstraat, romantisch verlicht door het zachte schijnsel van lichtgroen stralende abelen.
We zijn te vroeg geboren…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten